واقعیت افزوده

مفهوم واقعیت افزوده:

واقعیت افزوده(Augmented Reality): یک نمای فیزیکی زنده، مستقیم یا غیرمستقیم (و معمولاً در تعامل با کاربر) است، که عناصری را پیرامون دنیای واقعی افراد اضافه می‌کند. این عناصر بر اساس تولیدات کامپیوتری که از طریق دریافت و پردازش اطلاعات کاربر توسط سنسورهای ورودی مانند صدا، ویدئو، تصاویر گرافیکی یا داده‌های GPS می‌باشد ایجاد می‌شود. واقعیت رایانه‌ای مفهوم کلی واقعیت افزوده‌است. در واقعیت افزوده معمولاً چیزی کم نمی‌شود بلکه فقط اضافه می‌شود. همچنین واقعیت افزوده تا حدودی شبیه به واقعیت مجازی است که توسط یک شبیه ساز، دنیای واقعی را کاملا شبیه سازی می‌کند. در واقع وجه تمایز بین واقعیت مجازی و واقعیت افزوده این است که در واقعیت مجازی کلیهٔ عناصر درک شده توسط کاربر، ساخته شده توسط کامپیوتر هستند. اما در واقعیت افزوده بخشی از اطلاعاتی را که کاربر درک می‌کند، در دنیای واقعی وجود دارند و بخشی توسط کامپیوتر ساخته شده‌اند.

در واقعیت افزوده، عناصر معمولا به صورت بی‌درنگ اضافه شده و مرتبط با عناصر محیطی می‌باشد، مانند نمایش امتیاز مسابقات ورزشی در زمان پخش از تلویزیون. با کمک تکنولوژی پیشرفتهٔ واقعیت افزوده (برای مثال افزودن قابلیت بینایی کامپیوتری و تشخیص اشیاء) می‌توان اطلاعات مرتبط با دنیای واقعی پیرامون کاربر را به صورت تعاملی و دیجیتالی به او ارائه کرد. همچنین می‌توان اطلاعات مرتبط با محیط و اشیاء اطراف را بر روی دنیای واقعی قرار داد. ایده اولیه واقعیت افزوده اولین بار در سال ۱۹۹۰ توسط توماس کادل کارمند بوئینگ مطرح شد.

واقعیت افزوده فناوری هست که به ما اجازه می‌دهد دنیای مجازی را به دنیای واقعی ببریم یا شاید هم دنیای واقعی را به دنیای مجازی. در واقع هدف واقعیت افزوده به وجود آوردن یک حالت تعاملی بین واقعیت و دنیای مجازی است. این تعامل گاهی به داستان‌های علمی تخلیلی شبیه می‌شود.

نقشه یابی یکپارچه به وسیله واقعیت افزوده :

امروز نقشه‌های بینگ و گوگل می‌توانند به ما، نماهایی از سطح خیابان‌های بیشتر شهرها نشان دهند. اما شما به زودی می توانید اطلاعات خیلی بیشتری از آن ها دریافت کنید. بنابر این نقشه‌های آنلاین به تدریج به یک دنیای سه بعدی تبدیل خواهند شد که شما می‌توانید در آن گردش کنید و بتوانید استریم‌های زنده‌ی ویدئویی، رسانه‌های اجتماعی و داده‌های تحت وبی را که مخصوص موقعیت فعلی شما هستند، دریافت نمایید. می‌توانیم حتی تا همین سال 2012 از نقشه‌ها انتظار داشته باشیم که بتوانند ویدئو‌های زنده را از میلیون‌ها دوربین متصل به وب، دور هم جمع کرده و به شما این امکان را بدهند که بتوانید از پی.سی خود، به هر خیابانی در جهان بروید و در آن گردش کنید.

تبلیغات با واقعیت افزوده:

در چند سال گذشته، تعدادی از کمپانی های تولید اتومبیل در تبلیغاتشان از واقعیت افزوده استفاده کرده‌اند. مدل تبلیغاتی به این گونه است که پس از نصب اپلیکیشن مخصوص روی کامپیوترتان، باید بار کد یا هر شاخص مخصوص دیگری را روبه‌روی وب کم کامپیوتر قرار دهید تا اپلیکیشن، آن را به صورت یک شیء سه بعدی (مثلا خود اتوموبیل) روی صفحه‌ی نمایش شما نشان دهد. سپس با تکان دادن و یا چرخاندن شاخص مربوطه، اتوموبیل سه بعدی درون صفحه هم تکان می‌خورد یا می‌چرخد و می‌توانید همه‌ی زوایای داخلی و خارجی آنرا به خوبی ارزیابی کنید.

 HUDهای متصل به وب:

این عالی است که داده‌های واقعیت افزوده می‌توانند روی صفحه‌‌ی نمایش موبایل شما دیده شوند. اما خیلی متداول نیست که موبایل دائم جلوی چشم‌مان باشد و یا از دریچه‌ی مانیتور به جهان نگاه کنیم. از سوی دیگر شیشه‌ی جلوی اتوموبیل‌ها می‌تواند یک HUD خوب برایمان باشد HUD یا Head-Up Display به هرگونه نمایشگری می‌گویند که برای استفاده از آن مجبور به چرخاندن سر خود نباشیم. به عبارت دیگر، HUD نمایشگری است که همواره جلوی چشممان باشد و ما را محدود نکند، مثل عینک.

در دوسال اخیر، مرسدس بنز و بی ام دبليو، HUDهای زیمنس را در ماشین‌های سطح بالای خود به کار گرفتند. البته شرکت شورلت هم این قابلیت را در مدل کاماروی امسال تعبیه نمود. از سوی دیگر کمپانی «اسپرینگ تک»، یک افزونه‌ی 400 دلاری را تولید کرده که اطلاعات را روی شیشه‌ی جلوی اتوموبیل نمایش می‌دهد. حتی اپلیکیشن‌هایی هم در اپ استور و پلی استور موجود است که چنین کاری را به طور ابتدایی برای‌تان انجام می‌دهند! وقتی چنین امکاناتی در محصولات سطح بالا و سطح پایین فراگیر شود، آنگاه شاهد خواهیم بود که اپلیکیشن‌های واقعیت افزوده‌ای مانند Layer پا به میدان می‌گذارند و تجربه‌ی شما را از رانندگی متحول می‌کنند.

عینک آفتابی:

صفحه نمایش واقعیت افزوده می تواند یک وسیله همانند عینک آفتابی باشد که شامل یک دوربین می شود که دنیای واقعی را جدا می کند . فردی که عینکی به چشم می‌زند و به هر چیز که نگاه می کند، اطلاعاتی درباره‌اش می‌یابد. البته در مورد شما داستان به این صورت است که باید اسمارت‌فون خود را جلوی چشمتان بیاورید و اطلاعات مختلف را مشاهده کنید. این فناوری به کمک‌تان می‌آید تا زندگی را آسان‌تر کند.

سخت افزار مورد استفاده:

ابزار اصلی مورد استفاده برای واقعیت مجازی شامل پردازشگر – صفحه نمایش-سنسورها و وسایل داخلی می باشد .تلفن های همره مدرن مانند اسمارت فون ها و تبلت ها این عناصر را شامل می شوند که همگی دارای دوربین وسنسورهای MEMSنظیر الکترومتر-GPSمی باشند.

صفحه نمایش مورد استفاده:

تکنولوژی های گوناگونی در واقعیت مجازی استفاده می شود که شامل سیستم های پرتو نور افکنی – مانیتورهاو سایر سیستم های نمایش می شود که باید در دسترس فرد خواهان استفاده از این فناوری قرار گیرد.

فناوری افزوده وآینده

در چند سال اخیر واقعیت افزوده راه خود را از آزمایشگاه‌ها به اپ استور (فروشگاه مجازی نرم‌افزار اپل) و پلی استور (فروشگاه مجازی مولتی مدیای گوگل) باز کرده و به نظر می‌رسد که در چند سال آینده، این فناوری راه خود را به زندگی‌ همه‌ی ما باز خواهد کرد.

هنوز، خیلی از زمانی که نمایشگرهای مولتی تاچ IOS و اندروید برای مردم عادی شده بودند؛ نگذشته بود که اپلیکیشن‌هایی مانند Layer و گوگل Sky Map توانستند واقعیت افزوده را از آزمایشگاه‌های تحقیق و توسعه خارج کرده و آن را به مسیر اصلی خود هدایت کنند. برای بیشتر ما این اپلیکیشن‌ها بیش از اینکه جنبه‌ی کاربردی داشته باشند، به دلیل ايده‌ی تازه‌ای که مطرح می‌کنند، جنبه‌ی سرگرمی دارند. اما در چند سال آینده با وجود پیشرفته‌تر شدن تکنولوژی واقعیت افزوده، اشیاء دیجیتالی دیگر به یک عنصر متداول در زندگی مردم تبدیل می‌شوند.